Altijd thuis en altijd onderweg

Pelgrimshart van Marion Meuffels

Mijn eerste pelgrimstocht liep ik in 2018. Zo vanuit mijn voordeur in Eindhoven vertrok ik richting Santiago de Compostela. Dat plan had toen ik al meer dan 10 jaar. “Als mijn jongste dochter 18 is ga ik naar Santiago lopen”.

Een tocht als overgangsrite, een tocht om te reflecteren, om te ontspannen en te vertragen, om afstand te nemen. Leven in plaats van overleven.  Uit het hoofd, in het lichaam. De uitdaging en het gemak van elke dag alleen maar lopen. Ruimte geven aan en uitdrukken van dat wat er van binnen leeft. Zelfexpressie. Het pelgrimshart is geboren.

Op deze website heb ik de verhalen die ik schreef in 2018 (op mijn yogawebsite) en begin 2019 (op een andere website) bij elkaar gezet. Verhalen van tochten die volgden zijn erbij gekomen, en er zullen nog meer tochten en dus nog meer blogs komen. Het is een doorgaand proces. zolang deze voeten mij kunnen dragen ben ik pelgrim. 

Dit pelgrimshart verhaalt over de weg naar buiten en de weg naar binnen. De weg die het doel is, en het doel wat er niet is. Verwondering, vertraging, ontmoeting. Eenvoud en avontuur. Het thuis zijn onderweg. Altijd thuis. Bossen, bomen, bloemen, dieren, mensen. De weidse luchten met of zonder wolken. Zonsopgangen, onweerbuien. Bloedheet of ijskoud. Modderpaden, zandpaden en asfaltwegen. Vogelgefluit en snelweggeraas. Kapeltjes en kerken. Terrasjes en caféetjes . Medepelgrims, hospitalero’s, locale mensen en thuisblijvers. Stilte. Vriendelijkheid, hulpvaardigheid, aardigheid, chagrijnigheid, boosheid. Alleen en samen. Pijnlijke voeten en puur geluk. Het is soms heel leuk en soms echt beroerd. En zo hoort dat ook. Een metafoor voor het leven zelf.

In Eindhoven had ik meer dan 25 jaar mijn eigen yogastudio AnahataYoga tot 1 januari 2022. Mijn nieuwe bedrijf heet Natural Alignment en met retraites en wandelcoaching wil ik een nieuwe impuls bieden aan mensen om de weg naar binnen en naar buiten te gaan. Deze verbinding blijft mij verwonderen. Ik ervaar steeds vaker dat binnen en buiten als concepten wegvallen. Alles is een en niets staat los van elkaar. Een non duale realiteit. In het pelgrimeren komt dat alles samen.  Het is yoga in de praktijk, meditatie in actie. De weg naar binnen en de weg naar buiten zijn hetzelfde. Ik struikel over paradoxen, woorden zijn alleen maar wegwijzers naar een realiteit die zoveel groter is.  Uiteindelijk is er geen weg.

Een pelgrimshart verwondert zich over hoe alles zich ontvouwd.

Wil je ook pelgrimeren? Twijfel niet langer! Hup, trek je wandelschoenen aan en gooi een rugzak om. En zet begin met de eerste stap. Het is niet moeilijk, het is heel eenvoudig.